Onze wereld in een notedop; school en ouderschap voorop

Hier mijn bijdrage aan een betere wereld. Ik werd wakker met een droom waarin ik mijn kinderen toesprak over de wereld om ons heen in het algemeen en de rol van school in het bijzonder.

Onze wereld in een notedop;
school en ouderschap voorop

ook te beluisteren als podcast, zie: soundcloud.com/watkanerbeter/onze-wereld-in-een-notedop

Ooit heb ik gesolliciteerd op een tijdelijke functie bij een school vanwege zwangerschapsverlof. Het ging om een klas waar kinderen opgevangen moesten worden die eruit gestuurd waren. Ik ben nooit uitgenodigd voor een gesprek maar ben wel een keer heel brutaal die school binnengelopen en zag daarbij hoe mijn charme allerlei deuren openden. Ik kreeg te zien wat ik anders nooit zou hebben gezien, gewoon door mijn positieve nieuwsgierigheid de vrije loop te laten. Het laat zich raden dat ik nooit die functie kreeg. Maar ik heb wel mijn hart gevolgd en daardoor een belangrijke les geleerd. Mijn droom ging daarover.

Wat er gebeurt als een onhandelbare tiener uit de klas gestuurd wordt is protest of rebellie te noemen tegen een ijskoud systeem dat niet werkt. En dat wordt bestraft. Kort gezegd: protest tegen autoriteit wordt bestraft. Terwijl de aanwezigheid aldaar al als straf gezien wordt door de meesten van ons en de houding van de docent ook, die geen aandacht toont voor zwaarwegende problematiek die feitelijk eerst besproken moet worden, wat natuurlijk niet gebeurt en vervolgens het kind luidruchtig maakt en de orde verstoort. Straf, dus. En eigenlijk nog meer van hetzelfde. Nog meer straf. Nog meer kou dan waar het kind in eerste instantie tegen ageerde. Dus dat vraagt een heel andere benadering. Dat is althans waar iedereen om vraagt maar die niemand krijgt.

Een kind dat protesteert of rebelleert is in de kou gezet en verzet zich daartegen. Logisch. Alleen staan we dat niet toe en storten zo'n kind in een vorm waarin het zelf maar een weg moet zien te vinden. Zo wordt het kind opnieuw in de kou gezet waar het zich alleen moet zien te redden. Reddeloos verloren, niemand om mee te praten of te overleggen dus groeien we op vol wanhoop en een hele natie wordt zo van jongs af aan verraden. Niemand die dat wil hervormen. Een minister als Plasterk riep hooguit om een kwaliteitsinjectie van een miljard voor het onderwijs. Sindsdien staan er hekken om scholen.

Tegennatuurlijker bestaat niet en toch is dat exact wat consequent wordt toegepast. En wij zagen en zien het gebeuren maar lieten dat toe.

Het enige dat werkt in elke situatie, waarin mensen vastlopen, is: warmte. De warmte van het hart. Warmte, of de liefde van jouw hart, is het enige medicijn. Voor alles.

Werkt het niet? Verhoog de dosis. Warmte werkt altijd. "Liefde" werkt altijd. Liefde en begrip. Dat zijn de ingrediënten van warmte. En waar komt dat vandaan? 't Gevoel. En laat dat nu juist verboden zijn.

Wat wij als kind in het westen continu ervaren is de sturende werking van de ouder (en later de leraar) die iets van je wil. Je wordt geacht een kunstje te doen, in feite. Je wordt geacht te doen wat de ouder wil en ook nog op de manier die die ouder wil.

Van origine is de moeder (m/v) thuis de centrale figuur die alles bepaalt en die heeft het voor het zeggen, houdt alles in de gaten en is de baas. En meestal is degene die de moederrol vervult een vrouw.

Feit is dat niemand daarvoor opgeleid wordt; ieder doet na wat die zijn of haar moeder heeft zien doen. Het voorbeeld wordt nagedaan, of dat nu goed voor ons is of niet. Men heeft dus geen idee maar doet na wat generatie op generatie voorgedaan wordt, dus roept men tegen het kind: "Doe nu maar wat ik zeg..."

Er is geen oordeel over goed of slecht maar ons binnenste laat ons wel weten zodra we het ergens mee eens zijn of niet. Als meer dan 75% van wat je ziet, hoort en vooral "moet" niet deugt volgens jouw binnenste heb je een probleem. Je wordt in feite niet gehoord, niet gezien en niet gewaardeerd. Hoe ga je daarmee om?

Echter, als kind is er weinig tot geen kans om je uit te spreken. Problematiek bespreekbaar maken is er nu eenmaal niet bij. Je wordt eerder uitgelachen, want je hebt niets te zeggen, als kind. Dat was eeuwenlang de geldende opinie die iedereen deelde en dat zie ik nog steeds gebeuren om mij heen, overal waar ik kijk; ook bij mijn eigen kinderen. Je hebt als kind meestal geen inspraak. Zeker niet diegenen die hun moeder met geweld verdedigen, die zitten meestal vuistdiep in de indoctrinatie, dat moeder goed is. Dat alles wat moeder zegt, denkt of vindt, goed is. Goed of niet, zij is in ieder geval een autoriteit. En je doet wat zij wil, goed of slecht, ongeacht wat jij wilt.

Dus wat hebben we hier? Een slecht- of verkeerd opgeleide moeder die alles bepaalt in ons leven en waarover geen overleg mogelijk is.

Ter vergelijking... Kijk nu eens wat er vanuit onze regering gebeurt. Al decennia is er een doelbewust afbraakbeleid waarvan de laatste tien jaar het meeste opvallen en inspraak is niet mogelijk, verkiezingen halen niets uit en het gedrag is niet bespreekbaar maar wordt door het systeem van machthebbers vierkant verdedigd, tot bloedens toe en tegen beter weten in. In februari 2021 haalde de staat zijn gelijk via hoger beroep binnen VIER UUR. Men ging dwars heen over wat het volk wil. Wat zou de boodschap daarachter zijn, denk je?

Als nu ieder mens zijn hele leven lang leert, dat de autoriteit gelijk heeft ongeacht wat jij wilt - aanvankelijk de autoriteit van de moeder en later van de school en vervolgens de instituten en het bedrijfsleven - denk je dan dat mensen het idee nog hebben dat verzet, protest of inspraak zin heeft?

Anders gezegd: wordt de westers gevormde mens ooit volwassen? We worden kleingehouden, krijgen antwoord op vragen die we nooit gesteld hebben en blijven zitten met de vragen die ertoe doen; worden volgestopt met informatie en vooral regels waar niemand op zit te wachten en bespreken is er niet bij. We leren op school niet wat het is om mens te zijn en trots en levenslustig in het leven te staan, vol eigenwaarde en zelfvertrouwen. We leren op school geen wetskennis om ons mondig te maken. Eerder het tegenovergestelde. We leren te gehoorzamen aan autoriteit. Heel dociel, plooibaar en gewillig worden we gemaakt, met een systeem van Schuld, Boete, Straf en Zonde, afgekort SBS-Z, als dagelijkse kost van een propagandamachine waartegen ieder wel wil opstaan maar niet weet hoe, omdat we niet geschoold zijn in evenwichtig denken, want we kennen maar één kant van het sektarische systeem en dat is het beruchte: "Doe nu maar wat ik zeg...!" En wie daarvan afwijkt wordt gestraft.

Regels, die niemand heeft gemaakt, niemand onderschrijft en ieder opgedrongen krijgt regeren in het westen en worden gehandhaafd met Straf uit het werkkamp van "Schuld, Boete, Straf en Zonde". We zijn bang gemaakt voor straf want straf ontneemt ons onze vrijheid, dus heel ons leven zijn we bang gemaakt om ons te verzetten tegen terreur, dus wanneer iemand ons terroriseert leren we dat te aanvaarden of ten minste te tolereren. We leren gedwee ons te schikken aan autoriteit en goed gedrag houdt ons gegijzeld.

Hoe ziek is dat?

Het wordt nog veel erger als je nagaat dat er geen enkel alternatief voorhanden is, geen andere, constructieve manier van denken dus en je ziet hoe mensen elkaar de hersens inslaan over helemaal niets, alleen omdat ze willen dat de ander gehoorzaamt (aan hen of een andere autoriteiten), omdat mensen zo precies nadoen wat hen geleerd is èn omdat ze een ander niet kunnen gunnen wat hen nooit gegund is. Ga maar na. Hoe kun jij een ander gunnen wat jou nooit gegund is??

Dit is veel compacter op te schrijven in enkele zinnen maar het gaat erom dat ik jou "meeneem in een manier van denken" die jou buiten de aangeleerde manier helpt kijken, als een toeschouwer, om te kijken naar wat ieder doet, hier in dit moderne beschaafde westen, dat ongenaakbaar en dus perfect wordt geacht, maar waartegen nu toch steeds meer mensen opstaan, zonder te weten wat ze nou moeten doen, omdat hen is afgeleerd om voor henzelf te kiezen en omdat hun gevoel buitenspel is gezet, zodat ze hulpeloos en wanhopig raken en niet veel meer kunnen dan protesteren oftewel zich verzetten... zodat protest een doel op zichzelf wordt; iets om maar wat te hebben... omdat niemand het weet.

En dat hoeft ook niet. We zijn hier om te leren. En wat we als eerste te leren hebben is dat het gevoel, ons hart, ons geweten, onze intuïtie, in ere hersteld mag worden. Wie stelt dat die al op orde is en dat men al leeft uit het hart, die lult uit z'n nek. Dat is namelijk godsonmogelijk en de reden heb ik net uitgebreid beschreven; we zijn geïndoctrineerd tot op het bot door een heel systeem en dat circus laat absoluut geen ruimte om jezelf te zijn want het gevoel is verboden, verbannen, verminkt en vermoord.

Kijk maar om je heen. Met niemand kun je de vrede bewaren. In ieder zit haat en nijd en dat komt op de gekste momenten tevoorschijn. Steevast. Altijd. We zijn tegen elkaar opgezet. We zijn elkaars grootste vijand. Niemand vertrouwt elkaar. Niemand is te vertrouwen. We verraden elkaar. Relaties zijn godsonmogelijk want we vechten elkaar de tent uit. En laat dat nu precies de opzet zijn geweest...

Zo zijn wij opgeleid. Een knap stukje verdeel en heers, lijkt mij. Hoef je het niet mee eens te zijn. Het is slechts, wat ik zie. En steeds meer mensen met mij. Die zich afvragen wat er in godsnaam aan de hand is in deze verziekte wereld, en daar graag iets in zouden willen veranderen.

Dat doe je niet door niets te doen. Een ander kun je niet veranderen. Wat je wel kunt doen, is je strak bezig houden met jezelf en het verbeteren van jouw eigen kwaliteit van leven.
Dan doe je het beste dat je kunt doen. Zo geef je het door.
Daarover lees je meer in de voorgaande twee teksten; zie de hyperlinks, van de artikelen van 28 april en 1 mei, hieronder.

1. Speech voor onwetenden, uit het hart (28 april 2021)

2. BBB is hart nodig (1 mei 2021)

3. Onze wereld in een notedop; school en ouderschap voorop (14 mei 2021)

Geraadpleegde meerleeslinks:

"De Wonderlijke Energie Van Kinderen - en wat school met ze doet" - https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.nl/2014/03/de-wonderlijke-energie-van-kinderen.html

Meerleeslinks, zie: fb.com/verdwenenkennis, fb.com/hetlichaamliegtnooit en https://dagboekvaneenvreemdeling.blogspot.com/2021/05/onze-wereld-in-een-notedop.html

liefs, rj ++

ps: ook te beluisteren als podcasts:

https://soundcloud.com/watkanerbeter/speech-voor-onwetenden - 10 minuten

https://soundcloud.com/watkanerbeter/bbb-is-hart-nodig - 10 minuten

https://soundcloud.com/watkanerbeter/onze-wereld-in-een-notedop - 12 minuten

https://soundcloud.com/watkanerbeter/autoriteit - 9 minuten